)
سید رضا حسین‌زاده استاد جغرافیای فیزیکی، ژئومورفولوژی و علم اطلاعات جغرافیایی (GIS) در دانشگاه فردوسی مشهد است. وی در سال 1368 مدرک کارشناسی خود را در رشته جغرافیای فیزیکی (اقلیم‌شناسی) از دانشگاه تهران دریافت کرد، سپس در سال 1372 مدرک کارشناسی ارشد در رشته هیدروژئومورفولوژی و در سال 1378 دکتری ژئومورفولوژی (با تخصص در ژئومورفولوژی بیابانی) از دانشگاه تهران اخذ نمود. دکتر حسین‌زاده در سال 1378 به عنوان استادیار در گروه جغرافیای دانشگاه فردوسی مشهد مشغول به کار شد. او همچنین در سال‌های 1389 و 1393 تحقیقات دوره‌ای خود را در زمینه هیدرولوژی سیلاب‌های دیرینه در گروه هیدرولوژی دانشگاه آریزونا انجام داد. از سال 1381 تا 1383 نیز به عنوان رئیس گروه جغرافیای دانشگاه فردوسی مشهد فعالیت داشت.
دکتر حسین‌زاده تاکنون بیش از 250 اثر علمی شامل دو کتاب، 120 مقاله پژوهشی، 115 چکیده و 53 گزارش فنی مرتبط با پروژه‌های داخلی ایران منتشر کرده است. زمینه‌های تحقیقاتی وی شامل مخاطرات طبیعی و فناورانه (مانند سیلاب‌ها، رانش‌های زمین، طوفان‌های گرد و غبار بیابانی، نشست زمین، جریان‌های مخروبه، آثار زیست‌محیطی معدن‌کاری و اثرات شهری شدن)، ژئومورفولوژی رودخانه‌ای، ژئومورفولوژی مهندسی، هیدرولوژی سیلاب‌های دیرینه، بازسازی ژئومورفیک و GIS است. دکتر حسین‌زاده به عنوان اولین استاد تمام در جغرافیای فیزیکی در دانشگاه فردوسی مشهد، در حال حاضر سرپرستی بسیاری از دانشجویان کارشناسی ارشد و دکتری در رشته‌های جغرافیای فیزیکی و ژئومورفولوژی را بر عهده دارد.
)
سید رضا حسین‌زاده استاد جغرافیای فیزیکی، ژئومورفولوژی و علم اطلاعات جغرافیایی (GIS) در دانشگاه فردوسی مشهد است. وی در سال 1368 مدرک کارشناسی خود را در رشته جغرافیای فیزیکی (اقلیم‌شناسی) از دانشگاه تهران دریافت کرد، سپس در سال 1372 مدرک کارشناسی ارشد در رشته هیدروژئومورفولوژی و در سال 1378 دکتری ژئومورفولوژی (با تخصص در ژئومورفولوژی بیابانی) از دانشگاه تهران اخذ نمود. دکتر حسین‌زاده در سال 1378 به عنوان استادیار در گروه جغرافیای دانشگاه فردوسی مشهد مشغول به کار شد. او همچنین در سال‌های 1389 و 1393 تحقیقات دوره‌ای خود را در زمینه هیدرولوژی سیلاب‌های دیرینه در گروه هیدرولوژی دانشگاه آریزونا انجام داد. از سال 1381 تا 1383 نیز به عنوان رئیس گروه جغرافیای دانشگاه فردوسی مشهد فعالیت داشت.
دکتر حسین‌زاده تاکنون بیش از 250 اثر علمی شامل دو کتاب، 120 مقاله پژوهشی، 115 چکیده و 53 گزارش فنی مرتبط با پروژه‌های داخلی ایران منتشر کرده است. زمینه‌های تحقیقاتی وی شامل مخاطرات طبیعی و فناورانه (مانند سیلاب‌ها، رانش‌های زمین، طوفان‌های گرد و غبار بیابانی، نشست زمین، جریان‌های مخروبه، آثار زیست‌محیطی معدن‌کاری و اثرات شهری شدن)، ژئومورفولوژی رودخانه‌ای، ژئومورفولوژی مهندسی، هیدرولوژی سیلاب‌های دیرینه، بازسازی ژئومورفیک و GIS است. دکتر حسین‌زاده به عنوان اولین استاد تمام در جغرافیای فیزیکی در دانشگاه فردوسی مشهد، در حال حاضر سرپرستی بسیاری از دانشجویان کارشناسی ارشد و دکتری در رشته‌های جغرافیای فیزیکی و ژئومورفولوژی را بر عهده دارد.
https://www.researchgate.net/profile/Seyed-Reza-Hosseinzadeh
)
)
)
)
)
)
)
مرتضی اکبری، دانشیار دانشگاه فردوسی مشهد، مدرک دکتری خود را در رشته منابع طبیعی- بیابانزدایی از دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان دریافت کرده است. تحقیقات او بر روی طراحی و توسعه سیستم هشدار اولیه خطر بیابان زایی، آینده پژوهی و شبیه سازی مدیریت ریسک بیابان زایی در راستای برنامه عملیاتی سازمان ملل "بیلان صفر تخریب سرزمین ZNLD تا سال ۲۰۳۰ "، می باشد. علایق پژوهشی او عمدتاً در زمینه هایی همچون مدیریت ریسک خطر بیابانزایی و تخریب سرزمین، سیستم هشدار اولیه تخریب سرزمین، آینده پژوهشی در منابع طبیعی و محیط زیست، تجزیه و تحلیل داده و تصاویر ماهواره ای و GIS است.
)
علیرضا راشکی مدرک کارشناسی خود را در رشته مهندسی منابع طبیعی – مرتع و آبخیزداری از دانشگاه سیستان و بلوچستان در سال 1379 و کارشناسی ارشد را در رشته مهندسی منابع طبیعی- آبخیزداری از دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان در سال 1385 اخذ نمود. وی مدرک دکترای خود را از دانشگاه پرتوریا ، آفریقای جنوبی در سال 1391(2012) در رشته ژئوانفورماتیک (Geoinformatics) تحت راهنمایی استاد هانس روتنباخ و مشاوره دیمیتریس کاسکائوتیس و همچنین پاتریک اریکسون از دانشمندان برتر قاره آفریقا اخذ نمود و فرصت مطالعاتی دوره دکتری خود را در سال ۲۰۱۱ در دانشگاه لانژو چین سپری نمود. مدرک دکتری ایشان در داخل کشور بسته به نیاز محل خدمت با عنوان دکتری مهندسی منابع طبیعی(بیابان زدایی) ارزیابی گردید. پایان نامه وی، موضوعات بیابان زایی-فرسایش بادی و طوفان های گرد و غبار با کاربرد سنجش از دور(RS) و GIS را در جنوب شرقی ایران (سیستان) در بر می گیرد. پس از آن، وی یک سال تحصیلات پسا دکترا را در دانشگاه پرتوریا و در دپارتمان زمین شناسی ادامه داد و سپس به ایران بازگشت و به عنوان عضو هیئت علمی دانشگاه فردوسی مشهد مشغول به تدریس و تحقیق شد که تا کنون نیز ادامه دارد. بنابراین، وی سابقه چندین سال تجربه تدریس و تحقیق در سطح دانشگاه و به طور خاص در مورد موضوعات طوفان های گرد و غبار، سنجش از دور (RS) و GIS ، گرد و. غبار اتمسفری، فرسایش بادی و کنترل آن ، ارزیابی پتانسیل و قابلیت اراضی ، بیابان زایی و کنترل آن ، RS و GIS در تغییرات محیط زیست را دارد. در طی سال های 1396 تا 1398 ، وی توسعه دهنده و مدرس یک برنامه آموزشی بین المللی کارشناسی ارشد در زمینه مدیریت و مدل سازی محیط زیست (GeoNetC) بود که توسط اراسموس + (کمیسیون اروپا) پشتیبانی می شد. وی همچنین دارای تجربه استفاده از نرم افزار های تخصصی ، به ویژه نرم افزارهای مرتبط با RS و GIS ، پردازش تصاویر با استفاده از Goggle Earth Engine (GEE) ، R ، پردازش تصاویر پهبادی (UAV) در جهت کمک به فعالیت های دانشگاهی را داراست. وی به عنوان یک مدرس دانشگاه تا کنون به عنوان استاد راهنما و مشاور بر فعالیت های 5 دانشجوی دکتری و 31 دانشجوی کارشناسی ارشد نظارت داشته است. بعلاوه، وی از سال 1379 تا 1382 در اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان سیستان وبلوچستان به عنوان کارشناس بیابان زدایی مشغول به کار بوده است و همچنین از سال 1384 تا 1388 به عنوان محقق و عضو هیئت علمی در همین زمینه در مرکز تحقیقات کشاورزی و طبیعی سیستان فعالیت داشته است. زمینه تحقیقاتی وی در مورد گرد و غبار، رسوبات بادی و RS & GIS در تغییرات محیط زیست است و برای کسی که دکترای خود را در سال 1391 به پایان رسانده است ، سابقه چاپ مقالات برجسته بین المللی زیادی وجود دارد بطوری که آمار مقالات و ارجاعات به مقالات وی در اسکوپوس نشان می دهد ایشان دارای 40 مقاله آی اس آی با ضریب اچ اندکس(H index) 21 می باشد که تعداد 1400 مقاله بین المللی به مقالات ایشان استناد شده است که به سرعت نیز در حال افزایش است. بسیاری از آثار وی در مجلات بین المللی با ضریب تأثیر بالا چاپ شده است
وی در سال 1385 به عنوان پژوهشگر برتر موسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع کشور و همچنین در سال 1398 به عنوان پژوهشگر برتر دانشگاه فردوسی مشهد جایزه دریافت نمود. در سال های1398، 1399 و 1400 جزو منتخبین مرجعیت علمی دانشگاه فردوسی قرار گرفت. در حال حاضر ایشان دانشیار گروه مدیریت مناطق خشک و بیابانی و مسئول ارتباط با جامعه و توسعه روابط بین الملل دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست دانشگاه فردوسی مشهد می باشند .
)
)
)
)
)
)
علیرضا کریمی در حال حاضر در گروه علوم خاک دانشگاه فردوسی مشهد به پژوهش و تدریس مشغول است. او به تدریس پیدایش و طبقه بندی خاک، میکرومورفولوژی خاک، ژئومورفولوژی خاک،و کانی های رس می پردازد. علیرضا در زمینه های پدولوژی، ژئومورفولوژی، رسوب شناسی، و جغرافیا پژوهش می کند. پروژه‌های فعلی او درباره شناسایی رسوبات لسی در شمال شرق ایران،تعیین توالی های دوره‌های رسوبی در محیط‌های خشک ایران، بررسی میزان ریزش زمانی و مکانی گرد و غبار در شمال شرق ایران و بررسی پیدایش خاک در سنگ‌های مافیک و اولترامافیک در مناطق خشک است.
)
)
)
)
)
)
)
)