سید رضا حسین‌زاده استاد جغرافیای فیزیکی، ژئومورفولوژی و علم اطلاعات جغرافیایی (GIS) در دانشگاه فردوسی مشهد است. وی در سال 1368 مدرک کارشناسی خود را در رشته جغرافیای فیزیکی (اقلیم‌شناسی) از دانشگاه تهران دریافت کرد، سپس در سال 1372 مدرک کارشناسی ارشد در رشته هیدروژئومورفولوژی و در سال 1378 دکتری ژئومورفولوژی (با تخصص در ژئومورفولوژی بیابانی) از دانشگاه تهران اخذ نمود. دکتر حسین‌زاده در سال 1378 به عنوان استادیار در گروه جغرافیای دانشگاه فردوسی مشهد مشغول به کار شد. او همچنین در سال‌های 1389 و 1393 تحقیقات دوره‌ای خود را در زمینه هیدرولوژی سیلاب‌های دیرینه در گروه هیدرولوژی دانشگاه آریزونا انجام داد. از سال 1381 تا 1383 نیز به عنوان رئیس گروه جغرافیای دانشگاه فردوسی مشهد فعالیت داشت.

دکتر حسین‌زاده تاکنون بیش از 250 اثر علمی شامل دو کتاب، 120 مقاله پژوهشی، 115 چکیده و 53 گزارش فنی مرتبط با پروژه‌های داخلی ایران منتشر کرده است. زمینه‌های تحقیقاتی وی شامل مخاطرات طبیعی و فناورانه (مانند سیلاب‌ها، رانش‌های زمین، طوفان‌های گرد و غبار بیابانی، نشست زمین، جریان‌های مخروبه، آثار زیست‌محیطی معدن‌کاری و اثرات شهری شدن)، ژئومورفولوژی رودخانه‌ای، ژئومورفولوژی مهندسی، هیدرولوژی سیلاب‌های دیرینه، بازسازی ژئومورفیک و GIS است. دکتر حسین‌زاده به عنوان اولین استاد تمام در جغرافیای فیزیکی در دانشگاه فردوسی مشهد، در حال حاضر سرپرستی بسیاری از دانشجویان کارشناسی ارشد و دکتری در رشته‌های جغرافیای فیزیکی و ژئومورفولوژی را بر عهده دارد.

سید رضا حسین‌زاده استاد جغرافیای فیزیکی، ژئومورفولوژی و علم اطلاعات جغرافیایی (GIS) در دانشگاه فردوسی مشهد است. وی در سال 1368 مدرک کارشناسی خود را در رشته جغرافیای فیزیکی (اقلیم‌شناسی) از دانشگاه تهران دریافت کرد، سپس در سال 1372 مدرک کارشناسی ارشد در رشته هیدروژئومورفولوژی و در سال 1378 دکتری ژئومورفولوژی (با تخصص در ژئومورفولوژی بیابانی) از دانشگاه تهران اخذ نمود. دکتر حسین‌زاده در سال 1378 به عنوان استادیار در گروه جغرافیای دانشگاه فردوسی مشهد مشغول به کار شد. او همچنین در سال‌های 1389 و 1393 تحقیقات دوره‌ای خود را در زمینه هیدرولوژی سیلاب‌های دیرینه در گروه هیدرولوژی دانشگاه آریزونا انجام داد. از سال 1381 تا 1383 نیز به عنوان رئیس گروه جغرافیای دانشگاه فردوسی مشهد فعالیت داشت.

دکتر حسین‌زاده تاکنون بیش از 250 اثر علمی شامل دو کتاب، 120 مقاله پژوهشی، 115 چکیده و 53 گزارش فنی مرتبط با پروژه‌های داخلی ایران منتشر کرده است. زمینه‌های تحقیقاتی وی شامل مخاطرات طبیعی و فناورانه (مانند سیلاب‌ها، رانش‌های زمین، طوفان‌های گرد و غبار بیابانی، نشست زمین، جریان‌های مخروبه، آثار زیست‌محیطی معدن‌کاری و اثرات شهری شدن)، ژئومورفولوژی رودخانه‌ای، ژئومورفولوژی مهندسی، هیدرولوژی سیلاب‌های دیرینه، بازسازی ژئومورفیک و GIS است. دکتر حسین‌زاده به عنوان اولین استاد تمام در جغرافیای فیزیکی در دانشگاه فردوسی مشهد، در حال حاضر سرپرستی بسیاری از دانشجویان کارشناسی ارشد و دکتری در رشته‌های جغرافیای فیزیکی و ژئومورفولوژی را بر عهده دارد.

https://www.researchgate.net/profile/Seyed-Reza-Hosseinzadeh

پروفسور ویکتور آر. بیکر یک دانشمند برجسته در حوزه هیدرولوژی و ژئومورفولوژی است. او با گروه هیدرولوژی و علوم جوی دانشگاه آریزونا در توسان، آریزونا، ایالات متحده آمریکا همکاری دارد. تخصص او طیف گسترده‌ای از زمینه‌ها را شامل می‌شود از جمله ژئومورفولوژی سیاره‌ای، هیدرولوژی سیلاب‌های دیرینه و مطالعه رویدادهای سیلابی شدید بر روی زمین و سایر سیارات.

پروفسور بیکر تحصیلات پیشرفته خود را در زمینه زمین‌شناسی و هیدرولوژی به پایان رساند و دکترای خود را از دانشگاه کلرادو دریافت کرد. کارهای پایه‌ای او اساس تحقیقات بعدی‌اش در زمینه فرآیندهای سطحی زمین و رویدادهای هیدرولوژیکی شدید را فراهم کرد. او به‌طور گسترده‌ای به‌عنوان پیشگام در زمینه هیدرولوژی سیلاب‌های دیرینه شناخته می‌شود؛ حوزه‌ای که شامل بازسازی رویدادهای تاریخی سیلاب با استفاده از شواهد زمین‌شناسی است. وی همچنین به درک سیلاب‌های فاجعه‌آمیز روی زمین و همتایان سیاره‌ای آن‌ها، به‌ویژه از طریق مطالعات مریخ و زهره، کمک‌های مهمی کرده است.

پروفسور بیکر نویسنده یا همکار در نگارش تعداد زیادی از آثار تأثیرگذار، از جمله کتاب‌ها و مقالات در موضوعاتی مانند مخاطرات سیلاب، ژئومورفولوژی و علوم سیاره‌ای است. رویکرد میان‌رشته‌ای او بینش‌های جدیدی در مورد پیوند بین فرآیندهای هیدرولوژیکی و تکامل چشم‌انداز ارائه کرده است. مشارکت‌های او باعث کسب جوایز متعددی از سوی سازمان‌های معتبری مانند انجمن زمین‌شناسی آمریکا (GSA) و اتحادیه ژئوفیزیک آمریکا (AGU) شده است.

ویکتور ر. بیکر استاد برجسته هیدرولوژی و منابع آب، علوم زمین و علوم سیاره‌ای در دانشگاه آریزونا است. وی مدرک کارشناسی خود را در رشته زمین‌شناسی از مؤسسه پلی‌تکنیک رنسلر در سال 1967 دریافت کرد و دکترای خود را در رشته زمین‌شناسی از دانشگاه کلرادو در سال 1971 اخذ کرد. پس از کار به عنوان هیدرولوژیست و ژئوفیزیکدان در سرویس زمین‌شناسی ایالات متحده در نیویورک و کلرادو، در سال‌های 1971 تا 1981 در دانشگاه تگزاس در آستین مشغول به تدریس شد و به رتبه استاد تمام ارتقاء یافت. در سال 1981 به دپارتمان علوم زمین دانشگاه آریزونا منتقل شد و ابتدا به عنوان استاد تمام و سپس در سال 1988 به عنوان یکی از نخستین استادان برجسته دانشگاه آریزونا منصوب شد. وی از سال 1996 تا 2004 رئیس دپارتمان هیدرولوژی و منابع آب دانشگاه آریزونا بود.

بیکر بیش از 1000 اثر علمی تألیف یا مشارکت کرده است که شامل 18 کتاب، 400 مقاله و فصل تحقیقاتی، بیش از 485 چکیده و گزارش تحقیقاتی کوتاه (که تقریباً همه آنها مرتبط با مقالاتی است که در کنفرانس‌ها، نشست‌ها و کارگاه‌های علمی ارائه شده‌اند)، 34 گزارش فنی گسترده، 42 مقاله دایره‌المعارف، 39 نقد کتاب منتشر شده، علاوه بر مشارکت در راهنماهای علمی و آثار مختلف دیگر، از جمله آثار عمومی در علم است. تحقیق‌های وی به هیدرولوژی سیلاب‌های تاریخی (که این شاخه را در دهه‌های 1970 و 1980 تعریف کرد)، ژئومورفولوژی سیلاب‌ها، کانال‌ها، دره‌ها و ویژگی‌های ژئومورفولوژیک در مریخ و زهره، سیلاب‌های فاجعه‌آمیز پلیستوسن در شمال غربی ایالات متحده و آسیای مرکزی، تاریخچه/فلسفه علوم زمین و سیاره‌ای، و هم‌گرایی علم محیط‌زیست با سیاست عمومی پرداخته است. پروفسور بیکر رئیس جامعه زمین‌شناسی آمریکا در سال 1998، رئیس بخش زمین‌شناسی و جغرافیای انجمن پیشبرد علوم آمریکا (1992-1993 و 2008-2009)، و رئیس کمیسیون هیدرولوژی پالئولیستیک قاره‌ای جهانی اتحادیه بین‌المللی تحقیقات کواترنری (1995-1999) بوده است. از افتخارات وی می‌توان به عضویت خارجی در آکادمی علوم لهستان (1994)، فلوشیپ افتخاری در اتحادیه علوم زمین اروپا (1999)، جایزه دیوید لیتون از انجمن زمین‌شناسی بریتانیا (1995)، جایزه دانشمند برجسته (2002) و جایزه حرفه‌ای برجسته (2010) از بخش زمین‌شناسی کواترنری و ژئومورفولوژی جامعه زمین‌شناسی آمریکا، سخنرانی بین‌المللی افتتاحیه جامعه زمین‌شناسی آمریکا (2012-2013)، فلوشیپ تحقیقاتی ارشد فولبرایت-هییز (1979-1980)، فلوشیپ اندو-آمریکایی (1987-1988) و فلوشیپ‌های جامعه‌های حرفه‌ای مختلف در انجمن ژئوفیزیک آمریکا، انجمن پیشبرد علوم آمریکا، جامعه زمین‌شناسی آمریکا و انجمن ژئومورفولوژی بریتانیا اشاره کرد. کارهای وی در زمینه سیلاب‌های عظیم در چندین مستند تلویزیونی برای PBS، BBC، نشنال جئوگرافیک، دیسکاوری و کانال تاریخ پخش شده است، از جمله تولید NOVA در سال 2005 با عنوان "راز سیلاب عظیم".

پروفسور ضیاءالدین چاکر استاد برجسته در حوزه زمین‌شناسی و عضو هیئت علمی گروه زمین‌شناسی دانشگاه فنی استانبول (ITU) در استانبول، ترکیه است. تخصص او در زمین‌شناسی ساختاری، تکتونیک و مخاطرات زمین‌شناسی با تمرکز ویژه بر درک فرآیندهای تکتونیکی فعال و مکانیک زمین‌لرزه‌ها است.

پروفسور چاکر دارای تحصیلات آکادمیک در حوزه زمین‌شناسی است و در طول دوران حرفه‌ای خود در زمینه مطالعه سامانه‌های گسلی فعال، تغییر شکل پوسته زمین و مکانیک زمین‌لرزه‌ها تخصص یافته است. تحقیقات او اغلب مطالعات میدانی را با فناوری‌های پیشرفته ژئواسپیشال و سنجش از دور ترکیب می‌کند تا حرکات تکتونیکی و خطرات زلزله را بررسی کند.

تحقیقات او سهم قابل توجهی در درک منطقه گسل آناتولی شمالی (NAFZ)، یکی از فعال‌ترین مناطق لرزه‌خیز جهان، داشته است. او از تکنیک‌هایی مانند تداخل‌سنجی راداری مبتنی بر ماهواره (InSAR)، ژئودزی و نقشه‌برداری زمین‌شناسی برای بررسی فعالیت گسل‌ها، تغییر شکل‌های ناشی از زلزله و دینامیک گسیختگی سطحی استفاده می‌کند. مطالعات او برای ارزیابی خطرات لرزه‌ای و درک تکامل تکتونیکی بلندمدت ترکیه و مناطق اطراف بسیار حائز اهمیت است.

پروفسور چاکر مقالات متعددی در مجلات بین‌المللی داوری‌شده منتشر کرده و با پژوهشگران برجسته در سراسر جهان همکاری داشته است. آثار او به طور گسترده‌ای مورد استناد قرار گرفته که نشان‌دهنده تأثیر آن در حوزه زمین‌شناسی و ارزیابی خطرات لرزه‌ای است.

پروفسور گائو-لین وو یک پژوهشگر برجسته در حوزه حفاظت خاک و آب است که با مؤسسه حفاظت خاک و آب، وابسته به آکادمی علوم چین (CAS) در یانگلینگ، چین همکاری دارد. تحقیقات او بر بازسازی اکولوژیکی، مدیریت پایدار زمین و تعاملات بین خاک و پوشش گیاهی در مناطق خشک و نیمه‌خشک متمرکز است.

پروفسور وو دارای پیشینه علمی در علوم خاک، حفاظت محیط‌زیست و بوم‌شناسی است. او در مطالعه فرسایش زمین، فرسایش خاک و مکانیسم‌های بازیابی پوشش گیاهی، به‌ویژه در مناطقی که تحت تأثیر بیابان‌زایی و سایر تنش‌های محیطی قرار دارند، تخصص دارد.

تحقیقات پروفسور وو سهم قابل توجهی در درک پویایی تعاملات خاک و پوشش گیاهی، نقش گونه‌های گیاهی در جلوگیری از فرسایش خاک، و استراتژی‌های بازسازی اکوسیستم‌های تخریب‌شده داشته است. کار او اغلب بر روش‌های پایدار برای مقابله با بیابان‌زایی و افزایش تاب‌آوری اکولوژیکی در چشم‌اندازهای شکننده تأکید دارد. او مطالعات عمیقی در زمینه مدیریت پوشش گیاهی، نگهداشت آب و چرخه مواد مغذی خاک انجام داده و راه‌حل‌های عملی برای بهبود بهره‌وری زمین همراه با حفاظت از منابع طبیعی ارائه کرده است.

دکتر مسعود ایران‌نژاد استادیار گروه مهندسی عمران در دانشگاه استرالیایی کویت است. وی دکترای خود را در رشته مهندسی محیط‌زیست (منابع آب) از دانشگاه اولو، فنلاند، در سال ۲۰۱۵ دریافت کرد. پس از اتمام دوره دکترا، در یک برنامه پژوهشی مشترک پسا‌دکتری بین دانشگاه ایالتی پورتلند در آمریکا و دانشگاه اولو در فنلاند از سال ۲۰۱۶ تا ۲۰۱۷ شرکت کرد. همچنین به عنوان پژوهشگر مدعو در دانشگاه گوتنبرگ سوئد در بازه زمانی مارس تا اوت ۲۰۱۷ مشغول به کار بود.

زمینه‌های پژوهشی وی شامل هیدروکلیماتولوژی، منابع آب، هیدرولوژی اقلیم سرد، پدیده‌های افراطی مرتبط با آب (خشکسالی و سیلاب)، سنجش از دور، و تحلیل داده‌های کلان است. بیش از ۶۰ مقاله علمی داوری‌شده در مجلات معتبر مرتبط با اقلیم‌شناسی، هیدرولوژی و منابع آب منتشر کرده است. مقالات وی تاکنون بیش از ۱۰۰۰ استناد علمی دریافت کرده‌اند که نشان‌دهنده سهم برجسته او در این حوزه است.

عضو فعال چندین سازمان حرفه‌ای از جمله اتحادیه ژئوفیزیک آمریکا (AGU)، انجمن هواشناسی آمریکا (AMS)، انجمن مهندسان عمران آمریکا (ASCE)، اتحادیه علوم زمین اروپا (EGU)، انجمن نوردیک هیدرولوژی (NHF)، و انجمن بین‌المللی علوم هیدرولوژی  (IAHS) نیز بوده است.

دکتر حمید اجتهادی استاد گروه زیست‌شناسی در دانشکده علوم دانشگاه فردوسی مشهد (FUM)، ایران است. او مدرک کارشناسی خود را در رشته زیست‌شناسی (گیاه‌شناسی) در سال ۱۳۶۹ از دانشگاه فردوسی مشهد دریافت کرد و سپس در سال ۱۳۷۳ موفق به اخذ مدرک کارشناسی ارشد در رشته اکولوژی گیاهی از دانشگاه گودولو، مجارستان شد. از سال ۱۳۷۷ به‌عنوان عضو هیئت علمی تمام‌وقت در دانشگاه فردوسی مشهد فعالیت دارد و نقش مهمی در پیشبرد فعالیت‌های علمی و پژوهشی این دانشگاه ایفا کرده است.

تخصص وی در زمینه اکولوژی جوامع گیاهی، تنوع زیستی و کاربرد سنجش از دور و سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS) در مطالعات اکولوژیکی است. وی سرپرستی آزمایشگاه پژوهشی اکولوژی کمی و تنوع زیستی گیاهان در دانشگاه فردوسی مشهد را بر عهده دارد. پژوهش‌های او بر درک ساختار جوامع گیاهی، تنوع گونه‌ای و الگوهای اکولوژیکی، به‌ویژه در چشم‌اندازهای متنوع ایران متمرکز است. از طریق این مطالعات، او روش‌شناسی‌های نوینی در اکولوژی کمی ارائه کرده و به حفظ تنوع زیستی گیاهان کمک شایانی کرده است. وی دارای سابقه پژوهشی گسترده‌ای است و مقالات متعددی در مجلات داوری‌شده منتشر کرده و در کنفرانس‌های علمی مشارکت داشته است.

دکتر محمدرضا اصفهانی استاد برجسته گروه مهندسی عمران در دانشگاه فردوسی مشهد (FUM)، ایران است. او مدرک کارشناسی خود را در رشته مهندسی عمران در سال ۱۳۵۷ و مدرک کارشناسی ارشد خود را در همین رشته در سال ۱۳۵۹، هر دو را از دانشگاه تهران دریافت کرد. وی سپس در رشته دکترای مهندسی عمران در دانشگاه فناوری کرتین در پرت، استرالیا، تحصیل کرد و در سال ۱۳۷۵ این دوره را به پایان رساند.

دکتر اصفهانی فعالیت حرفه‌ای خود را در دانشگاه فردوسی مشهد از سال ۱۳۶۳ آغاز کرد و در طول این مدت مسئولیت‌های مختلفی بر عهده داشته است، از جمله ریاست دانشکده مهندسی عمران از سال ۱۳۶۵ تا ۱۳۶۹ و ریاست گروه مهندسی سازه از سال ۱۳۷۸ تاکنون. وی همچنین از سال ۱۳۸۲ به‌عنوان استاد مدعو در دانشکده تحصیلات تکمیلی دانشگاه رایرسون در تورنتو، کانادا فعالیت می‌کند.

در طول دوران حرفه‌ای خود، به‌خاطر مشارکت‌های ارزشمندش در آموزش و پژوهش مهندسی عمران مورد تقدیر قرار گرفته است. او در سال ۱۳۶۳ جایزه تدریس از دانشگاه فردوسی مشهد دریافت کرد و در سال ۱۳۶۹ موفق به دریافت بورس تحصیلی از وزارت علوم، تحقیقات و فناوری ایران برای ادامه تحصیل در مقطع دکترا شد. عضو فعال مؤسسه بتن آمریکا (ACI) است و دارای سوابق پژوهشی گسترده‌ای است که شامل مقالات متعددی در مجلات معتبر علمی می‌شود.

مرتضی اکبری، دانشیار دانشگاه فردوسی مشهد، مدرک دکتری خود را در رشته منابع طبیعی- بیابانزدایی از دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان دریافت کرده است. تحقیقات او بر روی طراحی و توسعه سیستم هشدار اولیه خطر بیابان زایی، آینده پژوهی و شبیه سازی مدیریت ریسک بیابان زایی در راستای برنامه عملیاتی سازمان ملل "بیلان صفر تخریب سرزمین ZNLD تا سال ۲۰۳۰ "، می باشد. علایق پژوهشی او عمدتاً در زمینه هایی همچون مدیریت ریسک خطر بیابانزایی و تخریب سرزمین، سیستم هشدار اولیه تخریب سرزمین، آینده پژوهشی در منابع طبیعی و محیط زیست، تجزیه و تحلیل داده و تصاویر ماهواره ای و GIS است.

علیرضا راشکی مدرک کارشناسی خود  را در رشته مهندسی منابع طبیعی – مرتع و آبخیزداری از دانشگاه سیستان و بلوچستان در سال 1379 و کارشناسی ارشد  را در رشته مهندسی منابع طبیعی- آبخیزداری   از دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان در سال 1385 اخذ نمود. وی مدرک دکترای خود را  از دانشگاه پرتوریا ، آفریقای جنوبی در سال 1391(2012)  در رشته ژئوانفورماتیک (Geoinformatics) تحت راهنمایی استاد هانس روتنباخ و مشاوره دیمیتریس کاسکائوتیس و همچنین  پاتریک اریکسون از دانشمندان برتر قاره آفریقا اخذ نمود و فرصت مطالعاتی دوره دکتری خود را در سال ۲۰۱۱ در دانشگاه لانژو چین سپری نمود. مدرک دکتری ایشان  در داخل کشور بسته به نیاز محل خدمت با عنوان دکتری مهندسی منابع طبیعی(بیابان زدایی) ارزیابی گردید. پایان نامه وی، موضوعات بیابان زایی-فرسایش بادی و طوفان های گرد و غبار  با کاربرد سنجش از دور(RS) و GIS را در جنوب شرقی ایران (سیستان) در بر می گیرد. پس از آن، وی یک سال تحصیلات پسا دکترا را در دانشگاه پرتوریا و در دپارتمان زمین شناسی ادامه داد و سپس به ایران بازگشت و  به عنوان عضو هیئت علمی دانشگاه فردوسی مشهد مشغول به تدریس و تحقیق شد که تا کنون نیز ادامه دارد. بنابراین، وی سابقه چندین سال تجربه تدریس و تحقیق در سطح دانشگاه و به طور خاص در مورد موضوعات طوفان های گرد و غبار، سنجش از دور (RS) و GIS ، گرد و. غبار اتمسفری، فرسایش بادی و کنترل آن  ، ارزیابی پتانسیل و قابلیت اراضی ، بیابان زایی و کنترل آن ،  RS و GIS در تغییرات محیط زیست را دارد. در طی سال های 1396 تا 1398 ، وی توسعه دهنده و مدرس یک برنامه آموزشی بین المللی کارشناسی ارشد در زمینه مدیریت و مدل سازی محیط زیست (GeoNetC)  بود که توسط اراسموس + (کمیسیون اروپا) پشتیبانی می شد. وی همچنین دارای تجربه استفاده از نرم افزار های تخصصی ، به ویژه نرم افزارهای مرتبط با RS و GIS ، پردازش تصاویر با استفاده از  Goggle Earth Engine (GEE) ، R ، پردازش تصاویر پهبادی (UAV) در جهت کمک به فعالیت های دانشگاهی را داراست. وی به عنوان یک مدرس دانشگاه تا کنون به عنوان استاد راهنما و مشاور بر فعالیت های  5 دانشجوی دکتری و 31 دانشجوی کارشناسی ارشد نظارت داشته است. بعلاوه، وی از سال 1379 تا 1382 در اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان سیستان وبلوچستان به عنوان کارشناس بیابان زدایی مشغول به کار بوده است و همچنین از سال 1384 تا 1388 به عنوان محقق و عضو هیئت علمی در همین زمینه  در مرکز تحقیقات کشاورزی و طبیعی سیستان فعالیت داشته است. زمینه تحقیقاتی وی در مورد گرد و غبار، رسوبات بادی و RS & GIS در تغییرات محیط زیست است و برای کسی که دکترای خود را در سال 1391 به پایان رسانده است ، سابقه چاپ مقالات برجسته بین المللی زیادی وجود دارد بطوری که آمار مقالات و ارجاعات به مقالات وی در اسکوپوس نشان می دهد ایشان دارای 40 مقاله آی اس آی با ضریب اچ اندکس(H index) 21 می باشد که تعداد 1400 مقاله بین المللی به مقالات ایشان استناد شده است که به سرعت نیز در حال افزایش است. بسیاری از آثار وی در مجلات بین المللی با ضریب تأثیر بالا چاپ شده است

وی در سال 1385 به عنوان پژوهشگر برتر موسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع کشور و همچنین در سال 1398 به عنوان پژوهشگر برتر دانشگاه فردوسی مشهد جایزه دریافت نمود. در سال های1398،  1399 و 1400 جزو منتخبین مرجعیت علمی دانشگاه فردوسی قرار گرفت. در حال حاضر ایشان دانشیار گروه مدیریت مناطق خشک و بیابانی و مسئول ارتباط با جامعه و توسعه روابط بین الملل دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست دانشگاه فردوسی مشهد می باشند .

دکتر آذر زرین استادیار و رئیس بخش تغییرات اقلیمی در گروه جغرافیا، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه فردوسی مشهد (FUM)، ایران است. تحصیلات خود را در زمینه جغرافیای فیزیکی و تغییرات اقلیمی گذرانده و در این حوزه تخصص دارد. وی عضو هیئت تحریریه مجله "Journal of Geography and Environmental Hazards" است.

حوزه پژوهشی مورد علاقه وی در زمینه مدل‌سازی اقلیمی منطقه‌ای و مقیاس میانه، اقلیم‌شناسی خاورمیانه و ایران، و تغییرات و نوسانات اقلیمی است.

دکتر شعبان شاطری جویباری استاد برجسته‌ای در حوزه سنجش از دور (RS) و سامانه‌های اطلاعات جغرافیایی (GIS) در گروه جنگلداری، دانشکده علوم جنگل، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان (GAU) در گرگان، ایران است. وی در حال حاضر به عنوان رئیس دانشگاه فعالیت می‌کند.

سوابق تحصیلی:

• دکترای علوم جنگل-سنجش از دور: دانشگاه تهران، ایران، ۱۳۸۲
• کارشناسی ارشد جنگلداری: دانشگاه تهران، ایران، ۱۳۷۵
• کارشناسی مهندسی منابع طبیعی-جنگلداری: دانشگاه تهران، ایران، ۱۳۷۳

دکتر شاطری پژوهش‌هایی در زمینه کاربرد سنجش از دور و GIS در مدیریت جنگل و منابع طبیعی انجام می‌دهد. تخصص وی شامل مدل‌سازی مکانی، نقشه‌برداری از نوع جنگل‌ها، و ارزیابی مخاطرات زیست‌محیطی است. در طول دوران حرفه‌ای خود، دکتر شاطری در پیشبرد علم جنگلداری و علوم زیست‌محیطی نقش مهمی ایفا کرده است. او نویسنده مقالات علمی متعددی بوده و در پروژه‌های مختلف مرتبط با مدیریت جنگل و حفاظت محیط‌زیست شرکت داشته است. کارهای وی اغلب از فناوری‌های پیشرفته مکانی برای حل چالش‌های پیچیده اکولوژیکی بهره می‌برد.

دکتر حسین شفیع‌زاده مقدم دانشیار گروه مدیریت منابع آب در دانشگاه تربیت مدرس (TMU) تهران، ایران است. تخصص پژوهشی وی شامل محاسبات جغرافیایی، سنجش از دور، مدیریت منابع آب و مدل‌سازی کاربری زمین می‌باشد.

او نویسنده بسیاری از مقالات علمی و فصل‌های کتاب است و به‌طور قابل‌توجهی در زمینه‌های شبیه‌سازی رشد شهری، تحلیل مخاطرات جغرافیایی و مدل‌سازی محیطی مشارکت داشته است.

آثار وی مورد توجه قابل‌ملاحظه‌ای در جامعه علمی قرار گرفته است، به طوری که مقالات منتشر شده‌اش بیش از ۲۷۰۰ ارجاع دریافت کرده‌اند که نشان‌دهنده تأثیرگذاری او در این حوزه است.

دکتر بختیار فیضی زاده استاد گروه سنجش از دور و سیستم‌های اطلاعات جغرافیایی (GIS) در دانشگاه تبریز، ایران است. وی دکترای خود را در رشته ژئوانفورماتیک کاربردی دریافت کرده و از سال ۲۰۱۲ به عنوان عضو هیئت علمی در دانشگاه تبریز مشغول به فعالیت است.

علایق تحقیقاتی دکتر فیضی زاده شامل مسائل روش‌شناختی در ژئوانفورماتیک، ارزیابی اثرات زیست‌محیطی، تغییرات اقلیمی، سنجش از دور و آمار فضایی است. وی بیش از ۱۷۰ مقاله علمی منتشر کرده است که شامل مقالات ژورنالی، مقالات کنفرانسی و فصل های کتاب است. به دلیل تلاش‌های علمی وی، دکتر فیض‌یزاده جوایز متعددی دریافت کرده است، از جمله جایزه ملی به عنوان پژوهشگر برتر ایران از وزارت علوم، تحقیقات و فناوری در سال ۲۰۲۰.

دکتر فیضی زاده همچنین با مؤسسات تحقیقاتی بین‌المللی همکاری دارد. وی به عنوان استاد مهمان در آزمایشگاه GIScience کاربردی، دانشگاه هومبولت برلین، آلمان، مشغول به تحقیق در زمینه‌های ژئوانفورماتیک و مدل‌سازی محیطی بوده است.

دکتر منیژه قهرودی تالی استاد گروه جغرافیای طبیعی (ژئومورفولوژی) در دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران است. وی مدرک دکتری خود را در رشته جغرافیای طبیعی از دانشگاه تهران در سن ۳۵ سالگی دریافت کرده است.

وی دارای سوابق پژوهشی گسترده‌ای است که شامل بیش از ۴۰ مقاله در مجلات علمی، ۵ کتاب، و ۱۵ پروژه ملی می‌شود. علاقه‌مندی‌های پژوهشی وی شامل ژئومورفولوژی، مدیریت بحران، مطالعات سیل، و کاربرد سیستم‌های اطلاعات جغرافیایی (GIS) و سنجش از دور در مخاطرات محیطی است.

در جامعه‌های علمی و حرفه‌ای فعال بوده و یکی از اعضای بنیان‌گذار انجمن ژئومورفولوژی ایران، انجمن خطرشناسی ایران، و انجمن مدیریت بحران است. همچنین، عضو مرکز پژوهش‌های برجسته تحلیل فضایی مخاطرات محیطی می‌باشد.

علیرضا کریمی در حال حاضر در گروه علوم خاک دانشگاه فردوسی مشهد به پژوهش و تدریس مشغول است. او به تدریس پیدایش و طبقه بندی خاک، میکرومورفولوژی خاک، ژئومورفولوژی خاک،و کانی های رس می پردازد. علیرضا در زمینه های پدولوژی، ژئومورفولوژی، رسوب شناسی، و جغرافیا پژوهش می کند. پروژه‌های فعلی او درباره شناسایی رسوبات لسی در شمال شرق ایران،تعیین توالی های دوره‌های رسوبی در محیط‌های خشک ایران، بررسی میزان ریزش زمانی و مکانی گرد و غبار در شمال شرق ایران و بررسی پیدایش خاک در سنگ‌های مافیک و اولترامافیک در مناطق خشک است.

دکتر غلامرضا لشکری‌پور، استاد بازنشسته گروه زمین‌شناسی دانشکده علوم دانشگاه فردوسی مشهد، تخصص خود را در زمینه‌های زمین‌شناسی مهندسی، مخاطرات زمین‌شناسی و مدیریت مخاطرات محیطی دارد. ایشان مدرک دکتری خود را در رشته مهندسی زمین‌شناسی از دانشگاه نیوکاسل انگلستان در سال ۱۳۷۵ دریافت کرده‌اند.  دکتر لشکری‌پور در طول دوران فعالیت علمی خود، به‌عنوان سردبیر دوفصلنامه "زمین‌شناسی ژئوتکنیک" و عضو هیئت تحریریه "فصلنامه زمین‌شناسی اقتصادی" فعالیت داشته‌اند

دکتر حسین محمدزاده در زمینه هیدروژئولوژی، انرژی‌های زمین‌گرمایی، و مدیریت منابع آب زیرزمینی تخصص دارد.

وی با مرکز تحقیقات آب‌های زیرزمینی (GRC) دانشگاه فردوسی همکاری داشته و در پروژه‌های مرتبط با مطالعات منابع آب و انرژی‌های تجدیدپذیر فعال است.

دکتر محمدزاده مقالات متعددی در حوزه‌های زمین‌شناسی، هیدروژئولوژی، و انرژی زمین‌گرمایی منتشر کرده است.

دکتر سید ابوالفضل مسعودیان استاد گروه جغرافیای طبیعی در دانشکده علوم جغرافیایی و برنامه‌ریزی دانشگاه اصفهان، ایران است. وی دکترای خود را در رشته جغرافیای طبیعی در سال 1376 از دانشگاه اصفهان دریافت کرده است.

تحقیقات دکتر مسعودیان عمدتاً بر اقلیم‌شناسی و به ویژه اقلیم ایران متمرکز است.  از جمله آثار برجسته وی می‌توان به کتاب اقلیم‌شناسی ایران (1387) اشاره کرد که نقش مهمی در درک الگوهای اقلیمی ایران داشته‌اند. وی تاکنون مقالات پژوهشی متعددی را در مجلات علمی معتبر منتشر کرده است

دکتر مسعود مینایی دانشیار گروه جغرافیا در دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد (FUM)، ایران است. وی در حوزه علم اطلاعات جغرافیایی (GIScience) تخصص دارد و به طور خاص بر سنجش از دور (Remote Sensing) و سیستم‌های اطلاعات جغرافیایی (GIS) متمرکز است. پژوهش های او شامل تحلیل مخاطرات و خطرات محیطی است که نشان‌دهنده تعهد وی به درک و کاهش ریسک‌های زیست‌محیطی است.

در طول دوران فعالیت آکادمیک خود، دکتر مینایی مقالات متعددی را به چاپ رسانده و نقش مهمی در پیشرفت حوزه GIScience ایفا کرده است.

دکتر خلیل ولی‌زاده کامران استاد تمام در گروه سنجش از دور و سیستم‌های اطلاعات جغرافیایی (GIS) در دانشکده جغرافیا و برنامه‌ریزی دانشگاه تبریز، ایران است. پژوهش‌های خود را بر روی سنجش از دور (Remote Sensing)، GIS و آب و هواشناسی متمرکز کرده است.

علاوه بر تدریس، دکتر ولی‌زاده کامران در هیئت تحریریه نشریه "سنجش از دور و کاربردهای GIS در علوم محیطی"  نیز فعالیت دارد و در پیشبرد پژوهش ها در این حوزه کمک می‌کند.

دکتر احمد نوحه‌گر استاد تمام در دانشکده محیط‌زیست دانشگاه تهران(ایران) است. وی در سال‌های ۱۳۷۶ تا ۱۳۸۰ در مقطع دکتری و ۱۳۷۴ تا ۱۳۷۶ در مقطع کارشناسی ارشد در رشته ژئومورفولوژی دانشگاه تهران تحصیل کرده و کارشناسی خود را در رشته جغرافیا از دانشگاه اصفهان دریافت نموده است.  در زمینه‌های  برنامه‌ریزی، مدیریت محیط‌زیست و آموزش تخصص دارد.

از جمله سوابق اجرایی او می توان به معاون اداری و مالی دانشگاه تهران، سرپرست پردیس بین‌المللی کیش دانشگاه تهران، رئیس دانشگاه هرمزگان، معاونت دانشجویی و فرهنگی دانشگاه هرمزگان، معاونت مرکز مطالعات و تحقیقات هرمز دانشگاه هرمزگان و ... اشاره کرد. ایشان عضو هیئت تحریریه نشریه علمی فصلنامه محیط‌شناسی نیز می باشند.

دکتر مجتبی یمنی استاد تمام در بخش جغرافیای فیزیکی (ژئومورفولوژی) دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران است. ایشان دکترای جغرافیای فیزیکی (ژئومورفولوژی) خود را از دانشگاه تهران در سال 1379، کارشناسی ارشد جغرافیای فیزیکی را در سال 1374 و کارشناسی جغرافیای فیزیکی را در سال  1367 دریافت کرده است. پژوهش‌های وی بر روی ژئومورفولوژی ساحلی کواترنری تمرکز دارد، که شامل فرآیندها و ساختارهای تپه‌های ماسه‌ای ساحلی و دریاچه‌های سد شده توسط لغزش‌ها در منطقه زاگرس است.

دکتر یمنی با تحقیقات گسترده خود به طور چشمگیری در پیشبرد رشته ژئومورفولوژی، به ویژه در درک فرآیندهای ساحلی و تکتونیکی در ایران کمک کرده است.