1
دانشجوی پسادکتری، گروه محیط زیست، دانشگاه تهران، دانشکده منابع طبیعی، کرج، ایران
2
استاد گروه محیط زیست، دانشگاه تهران، دانشکده منابع طبیعی، کرج، ایران
10.22067/geoeh.2023.82599.1372
چکیده
پیوستگی عملکرد بوم‌شناختی به دلیل فراهم کردن اتصالات بوم‌شناختی از مهم‌ترین انواع اتصالات زیستی در بین اکوسیستم‌های طبیعی می باشد. در مطالعه حاضر با بهره‌گیری از رویکرد بوم‌شناسی سیمای سرزمین به ارزیابی عملکرد و پیوستگی بوم‌شناختی سیمای سرزمین در جنگل‌های مانگرو خمیر-قشم پرداخته شد. بدین ترتیب با شناسایی عملکردهای بوم‌شناختی و الویت‌بندی اثر موانع، وضعیت پیوستگی بوم‌شناختی در این منطقه در طی سال‌های 1989-2021، پرداخته شد. نتایج نشان داد، بیشترین پراکندگی عملکردهای بوم‌شناختی در اراضی بایر و در مقابل بیشترین موانع در پهنه‌های جزر و مدی قابل مشاهده است. با توجه به عملکردهای بوم‌شناختی و موانع موجود، بیشترین وسعت از جنگل‌های مانگرو خمیر-قشم تحت تأثیر موانع بوم‌شناختی می‌باشند که از دلایل آن می‌توان به توسعه فعالیتهای انسانی، کاهش اراضی جنگلی و پیشروی پهنه‌های آبی و جزرو مدی در منطقه اشاره نمود. همچنین نتایج حاکی از روند کاهشی در عملکرد و پیوستگی بوم‌شناختی منطقه، و در مقابل افزایش روند اثر موانع می‌باشد. از این رو عملکردها و پیوستگی بوم‌شناختی با میزان تراکم جنگل‌های مانگرو رابطه‌ای مستقیم دارد، بدین معنا که با کاهش رویشگاه‌های جنگلی تحت تأثیر مخاطرات محیطی و انسانی، میزان عملکرد و پیوستگی بوم‌شناختی نیز کاهش یافته است. مطابق نتایج، ارزیابی عملکرد و پیوستگی بوم‌شناختی می‌تواند امکان تحلیل اصولی از فعالیتهای توسعه‌ای برای افزایش رفاه انسانی را از طریق حفظ پیوستگی زیستگاه و افزایش پایداری اکوسیستم‌ها فراهم نماید. همچنین نتایج این مطالعه به عنوان یک راهکار مدیریتی می‌تواند به حفاظت و برنامه‌ریزی صحیح در راستای توسعه فعالیتهای انسانی و به دنبال آن مخاطرات و پیامدهای محیطی کمک کند.
)
ارسال نظر در مورد این مقاله