امروزه با استفاده از روش‌های زیادی که برای تخمین دبی حداکثر سیلاب اعم از روش‌های تحلیل فراوانی و مطالعه خطر سازه‌های آبی مبتنی بر تحلیل فراوانی سیل، که موجود می‌باشد،می‌توان نسبت به مشاهدات و توزیع آماری منتخبی که موجب برخی خطاها می‌شود. می‌توانیم بارش‌های سنگین را که عامل اصلی رواناب‌ها هستند را با داده‌های بارش نسبت به داده‌های جریان دارای طول دوره آماری بیشتری هستند، را بررسی نمود و تحلیل کرد. ازاین‌رو در این تحقیق از آمار درازمدت بارش در ایستگاه باران‌سنجی حوضه ژئومورفیک شیراز در یک دورۀ 50 ساله و آمار دبی حداکثر روزانه در یک دورۀ 44 ساله استفاده شده است. در این تحقیق ابتدا اقدام به استخراج ماکزیمم یا بیشترین مقدار مقادیر دبی ثبت شده در هر سال نمودیم و سپس مجدداً اقدام به گرفتن ماکزیمم از مقادیر ماکزیمم به‌دست‌آمده قبلی در بین داده‌های متعدد دبی کردیم. در این مرحله مقادیر دبی حداکثر دقیقاً با توجه به سال، ماه، روز و مقدار دبی مشخص شد. در مرحله بعد با استفاده از مقدار گشتاور اول توزیع حد آستانه نوع اول گمبل که این مقدار برابر با ثابت اویلر – ماسکرونی که این تابع احتمال برابر است با 0.577215664902 که از محاسبه انتگرال جز به جز از ساختار ریمان به‌دست‌آمده است.
)
ارسال نظر در مورد این مقاله