آنامرادنژاد، رحیمبردی؛ آروین، محمود؛ فرهادیخواه، حسین؛ 1399. بررسی توان تابآوری مناطق در برابر مخاطرات (مطالعه موردی: استان کهکیلویه و بویراحمد). فصلنامه علمی-پژوهشی جغرافیا (برنامهریزی منطقهای). شماره 10(2). 293-296.
فرجی، امین؛ آروین، محمود؛ آتشافروز، نسرین؛ 1397. بررسی تابآوری منطقهای با استفاده از تحلیل فضایی و مدل ترکیبی WASPAS (مطالعه موردی: شهرستانهای استان خوزستان). آمایش سرزمین. شماره 10(1). 1-29.
قنبری، ابوالفضل؛ 1399. ارزیابی ارتباط بین تابآوری منطقهای و آسیبپذیری محیطی در منطقه کرانه شرقی دریاچه ارومیه با استفاده از GIS. نشریه جغرافیا و برنامهریزی. شماره 24(72). 319-356.
ندایی طوسی، سحر؛ حسینی‌نژاد، رزا؛ 1398. تحلیل وضعیت تابآوری منطقهای در برنامهریزی فضایی با تأکید بر موردپژوهی منطقه مرکزی ایران (استان‌های اصفهان، چهارمحال و بختیاری و یزد). تحلیل فضایی مخاطرات محیطی. شماره 6(2). 35-52.
هوشیارمنش، حسین؛ فرهادی، میلاد؛ هوشیارمنش، علی؛ جعفریان، نگار؛ 1392. خوشه‌بندی سلسله‌مراتبی و K-میانگین در نرم‌افزارهای R، SAS و MATLAB. مجله بررسی‌های آمار رسمی ایران. شماره 24. 227-240.
Adger WN., 2000. Social and ecological resilience: are they related?. Progress in human geography 24(3): 347-364.
Berenger V, Verdier-Chouchane A., 2007. Multidimensional measures of well-being: Standard of living quality of life across countries. World Development 35(7): 1259-1276.
Cardoni A, Noori A Z, Greco R, Cimellaro GP., 2021. Resilience assessment at the regional level using census data. International Journal of Disaster Risk Reduction 55: 102059.
Chang DY. 1996. Applications of the extent analysis method on fuzzy AHP. European journal of operational research 95(3): 649-655.
Cimellaro GP,. 2016. Urban resilience for emergency response and recovery. Geotechnical, Geological and Earthquake Engineering; Springer International Publishing: Cham, Switzerland.
Domínguez-Torreiro M., 2016. Developing a regional inclusive society index in the EU: Literature review and proposals from existing practices and experiences.
Eraydin A, Taşan-Kok T., 2013. The Evaluation of Findings and Future of Resilience Thinking in Planning. In Resilience Thinking in Urban Planning (pp. 229-239). Springer, Dordrecht.
Feldmeyer D, Wilden D, Jamshed A, Birkmann J., 2020. Regional climate resilience index: A novel multimethod comparative approach for indicator development, empirical validation and implementation. Ecological Indicators 119: 106861.
Grunfelder J, Rispling L, Norlén G., 2018. State of the Nordic region 2018. Theme 2: Labour force.
Holling CS,. 1973. Resilience and stability of ecological systems. Annual review of ecology and systematics 4(1): 1-23.
Lin LC., 2009. An integrated framework for the development of radio frequency identification technology in the logistics and supply chain management. Computers & Industrial Engineering 57(3): 832-842.
Moghim S, Garna RK., 2019. Countries' classification by environmental resilience. Journal of environmental management 230:345-354.
Muller B., 2011. Urban and regional resilience–A new catchword or a consistent concept for research and practice. In German Annual of Spatial Research and Policy 2010 (pp. 1-13). Springer, Berlin, Heidelberg.
Peng C, Yuan M, Gu C, Peng Z, Ming T., 2017. A review of the theory and practice of regional resilience. Sustainable Cities and Society 29: 86-96.
Peng J, Du Y, Liu Y, Hu X., 2016. How to assess urban development potential in mountain areas? An approach of ecological carrying capacity in the view of coupled human and natural systems. Ecological indicators 60:1017-1030.
Tan J, Hu X, Hassink R, Ni J., 2020. Industrial structure or agency: What affects regional economic resilience? Evidence from resource-based cities in China. Cities 106: 102906.
Widborg A., 2017. The Challenge of Change: Planning for Social Urban Resilience. In Urban Regions Now & Tomorrow (pp. 99-119). Springer, Wiesbaden.
Zhenge Y, Xin-Lu X, Chen-Zhen L, Mou W, Xiao-Jia HE., 2018. Development as adaptation: Framing and measuring urban resilience in Beijing. Advances in Climate Change Research 9(4): 234-242.
)
ارسال نظر در مورد این مقاله