آژانس همکاری بین المللی ژاپن (JICA)، مرکز تحقیقات زیست محیطی تهران بزرگ؛1380. گزارش نهایی ریز پهنه بندی لرزهای تهران بزرگ.
حاتمی نژاد، حسین؛ فتحی، حمید؛ عشق آبادی، فرشید؛ 1388. ارزیابی میزان آسیب پذیری لرزهای در شهر تهران نمونة مورد مطالعه : منطقة 10 شهرداری تهران. پژوهش‌های جغرافیای انسانی، دوره 41، شمارة 68 ، ص 20-1.
زارع، مهدی؛ 1384. مقدمه‌ای بر زمینلرزه شناسی کاربردی. چاپ اول. تهران: انتشارات پژوهشگاه بین المللی زمینلرزه شناسی و مهندسی زمینلرزه.
زارع، مهدی؛ 1388. مبانی تحلیل خطر زمینلرزه، انتشارات پژوهشگاه بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله.
سیاهکلی مرادی، علی؛ میرزایی، نوربخش؛ رضاپور، مهدی؛ 1383. روابط تضعیف شدت زمینلرزه در ایران، موسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران.
شاهپسندزاده، مجید؛ حیدری، مهدی؛ 1382. بررسی مقدماتی لرزه زمین ساخت و تاریخچه لرزه خیزی در استان اصفهان.
صفایی، همایون؛ 1383. طرح پژوهشی شناسایی و بررسی توان لرزه‌های گسل‌های اطراف اصفهان. معاونت شهرسازی و معماری شهرداری اصفهان.
قهرودی تالی، منیژه؛ پورموسوی، سید موسی؛ خسروی، سمیه؛ 1391. بررسی پتانسیل تخریب لرزه خیزی با به کارگیری مدل‌های چند شاخصه (مطالعه موردی: منطقه یک شهر تهران). پژوهش‌های ژئومورفولوژی کمی. شماره سوم، ص 68-57.
مهاجراشجعی، ارسلان؛ 1360. ثبت و تفسیر لرزه‌های محلی و ویژگی‌های زلزله خیزی مناطق شهرکرد و اصفهان. امور و ویژة زلزله شناسی سازمان انرژی اتمی ایران.
Amberseys, N., Melville, C.P., 1982. A history of Persian earthquake, Cambridge earth Science series. Cambridge University Press, UK.
Ambraseys, N., Douglas, J., 2000. Reappraisal of the effect of vertical ground motions on response. ESEE Report 00-4. Department of Civil and Environmental Engineering, Imperial College, London.
Brunet, M.F., Korotaevb, M.V., Ershovb, A.V., Anatoly M. & Nikishin A.M., 2003. The South Caspian Basin: a review of its evolution from subsidence modelling. Sedimentary Geology. 156, 119–148.
Campbell, K.W., Bozorgnia, Y., 2003. Updated Near-Source Ground Motion (Attenuation) Relations for the Horizontal and Vertical Components of Peak Ground Acceleration and Acceleration Response Spectra. Bulletin of the Seismological Society of America. 93(1),314-331.
Chandra, U., McWhorted, J. G., Nowroozi, A.A., 1979. Attenuation of intensities in Iran. Bulletin of the Seismological Society of America. 69, 237-250.
Coppersmith, K. J., Wells, D. L., 1994. New Empirical Relationship among Magnitude, Rupture, Length, Rupture Area, and Surface Displacement. Bulletin of the Seismological Society of America. 84, 974 -1002.
Feng, X., Xuping, C., Aizhu, R., Xinzheng, L., 2008. Earthquake Disaster Simulation for an Urban Area, with GIS, CAD, FEA, and VR Integration, Tsinghua Science and Technology. 13, 311-316.
Ghodrati Amiri, G., Mahdavian, A., Manouchehri Dana, F., 2007. Attenuation relationships for Iran. J. Earthquake Eng. 11, 469-492.
King, A., Kiremidndjian A., 1995. Law Lincho H., Basoz Nersin I, Earthquake Damage and loss Estimation through GIS. International conference on seismic zonation. 265-272.
Lee, C.F., Ding, Y.Z., Huang, X.H., 2000. Seismic Hazard Analysis of the Hong Kong Region, JSEE: Fall 2000. 2(4), 9-18.
Matsuoka, M., Midorikawa, S., 1995. GIS Based Integrated Seismic hazard mapping for a large Metropolitan Area. In International conference on seismic zonation. 1334-1341.
Mohajer, A. Nowroozi, A. A. 1978. Observed and Probable Intensity Zoning of Iran. Tectonophysics. 49, 21-30.
Nowroozi, A. A., 1985. Empirical Relations Between Magnitudes and Fault Parameters for Earthquakes in Iran. Bull. Seismol. Soc. Am. 75, 1327-1338.
Yuan, Z., 2003. Development of A GIS Interface for Seismic hazard Assessment, International Institute For Geo-Information Science And Earth Observation Enschede, The Netherlands.
)
ارسال نظر در مورد این مقاله