احمدمعظم، احمد؛ کوهستانی، مهدی و شیخ کاظم برزگری، محمدرضا؛ 1393. مدیریت بافت‌های فرسوده با رویکرد تاب‌آوری شهر. پنجمین کنفرانس بین‌المللی مدیریت‌جامع بحران‌های طبیعی (INDM-2014)، صص937-933
استوار ایزدخواه، یاسمین؛ 1391. مفاهیم و مدل‌های تاب آوری در سوانح طبیعی، فصل نامه دانش پیشگیری و مدیریت بحران. دوره دوم. شماره دوم. صص 145-153.
اسکندری، محمدامین؛ شعیه، اسماعیل؛ حبیبی، کیومرث و Max، Wyss؛ 1393. مدل ارزیابی تاب آوری مراکز درمانی در برابر زلزله. پنجمین کنفرانس بین المللی مدیریت جامع بحران‌های طبیعی (INDM-2014)، ص 1117.
بیرودیان، نادر؛ 1385. مدیریت بحران و اصول ایمنی در حوادث غیر منتظره. انتشارات دانشگاه مشهد.
پورکرمانی، محسن و آرین، مهران؛ 1376. سایزموتکتونیک لرزه زمین ساخت. انتشارات شرکت مهندسین مشاور دز آب. چاپ اول.
حسین زاده، سیدرضا؛ 1383. برنامه‌ریزی شهری همگام با مخاطرات طبیعی با تأکید بر ایران. مجله جغرافیا و توسعه ناحیه‌ای. شماره سوم. صص 88-59.
حمیدی، ملیحه؛ 1385. نقش، فرم، الگو و اندازه سکونتگاه‌ها در کاهش خطرات ناشی از وقوع زلزله. طرح بسیج توان فنی کشور برای مقابله با زلزله، مرکز مقابله با سوانح طبیعی ایران.
رضایی، محمدرضا؛ 1392. ارزیابی تاب‌آوری اقتصادی و نهادی جوامع شهری در برابر سوانح طبیعی. مطالعه موردی: زلزلۀ محله‌های شهر تهران. فصلنامه مدیریت بحران. شماره سوم. صص 38-27.
رفیعیان، مجتبی؛ رضایی، محمدرضا؛ عسگری، علی؛ پرهیزکار، اکبر و شایان، سیاوش؛ 1390. تبیین مفهومی تاب‌آوری و شاخص‌سازی آن در مدیریت سوانح اجتماع محور (CBDM)، برنامه‌ریزی و آمایش فضا. دوره پانزدهم. شماره چهارم. صص 41 - 19.
روستایی، شهرام؛ 1390. پهنه‌بندی خطر گسل تبریز برای کاربری‌های مختلف اراضی شهری. جغرافیا و توسعه، شماره21. صص 41-27.
شیخ کاظم برزگری، محمدرضا و احمدمعظم، احمد؛ 1393. مطالعه آسیب پذیری محیط‌های شهری در مقابل حریق مبتنی بر رویکرد شهر تاب آور. پنجمین کنفرانس بین المللی مدیریت جامع بحران‌های طبیعی (INDM-2014)، صص 837-825.
صالحی، اسماعیل؛ آقابابایی، محمدتقی؛ سرمدی، هاجر؛ و فرزادبهتاش، محمدرضا؛ 1390. بررسی میزان تاب‌آوری محیطی با استفاده از مدل شبکه علیت. محیط شناسی، سال 37. شماره پنجاه‌و‌نهم. صص 112-99.
طحارى مهرجردى، محمد حسین؛ میرغفورى، سید حبیب الله؛ شاکری، فاطمه و بابایى میبدى، حمید؛ 1391. ارائه راهکارهای ارتقای عملکرد در بخش دولتی با رویکردBSC ، ANP فازی و VIKOR (مطالعه موردی در اداره کل تعاون استان یزد). فصلنامه بهبود مدیریت. سال ششم، شماره 1. صص127-105.
عبدالهی، مجید؛ 1382. مدیریت بحران در نواحی شهری. انتشارات سازمان شهرداری‌ها و دهیاری‌ها.
فرج‌زاده‌اصل، منوچهر؛ احدنژاد، محسن و امینی، جمال؛ 1390. ارزیابی آسیب‌پذیری مساکن شهری در برابر زلزله (مطالعه موردی: منطقه 9 شهرداری تهران). مطالعات و پژوهش‌های شهری و منطقه‌ای. سال سوم. شماره نهم. صص 36-19.
فرجی سبکبار، حسنعلی؛ سید علی، بدری؛ مطیعی لنگرودی، سید حسن و شرفی، حجت اله؛ 1389. سنجش مقدار پایداری مناطق روستایی بر مبنای تحلیل شبکه با استفاده از تکنیک بردا، مطالعه موردی: مناطق روستایی شهرستان فسا. فصلنامه پژوهش‌های جغرافیای انسانی. شماره 72. صص156-135.
فرزاد بهتاش، محمدرضا؛ کی نژاد، محمدعلی؛ پیربابایی، محمدتقی و عسگری، علی؛ 1392. ارزیابی و تحلیل ابعاد و مؤلفه‌های تاب‌آوری کلان شهر تبریز. نشریه هنرهای زیبا - معماری و شهرسازی دوره 18. شماره سوم. صص 42-33.
فلاح، مسعود؛ مسعود، محمد و نوایی ، اسداله؛ 1393. نقش طراحی فضاهای شهری انعطاف پذیر و تاب‌آور در مدیرت بحران. پنجمین کنفرانس بین المللی مدیریت جامع بحران‌های طبیعی (INDM-2014). صص1363-1354.
فلاحی، علیرضا و جلالی، تارا؛ 1392. بازسازی تاب آور از دیدگاه طراحی شهری، پس از زلزله 1382 بم. نشریه هنرهای زیبا - معماری و شهرسازی، دوره هجدهم. شماره سوم. صص16-5.
قنبری، ابوالفضل؛ سالکی ملکی، محمد علی و قاسمی، معصومه؛ 1395. ارزیابی میزان آسیب‌پذیری شبکه معابر شهری در برابر زمین‌لرزه (نمونه موردی: شهرک باغمیشه تبریز). مجله جغرافیا و مخاطرات محیطی. سال 5. شماره 18. صص 1-15.
قنواتی، عزت‌اله؛ قلمی، شبنم و عبدلی، اصغر؛ 1388. توانمندسازی مدیریت بحران شهری در جهت کاهش بلایای طبیعی (زلزله)، نمونه موردی: شهر خرم‌آباد. فصلنامه جغرافیای طبیعی. شماره 4. صص 24-15.
گیوه‌چی، سعید؛ 1388. تحلیل و ارائه الگوهای مدیریت در سوانح شهری ناشی از مخاطرات زیست محیطی. منطقه 6 تهران. رساله دکتری، استاد راهنما دکتر مهدی قرخلو. دانشگاه تهران، دانشکده جغرافیا.
لطفی، خداداد؛ 1391. مدل سازی ضریب آسیب پذیری شهرها در برابر زلزله با استفاده از GIS و GA مطالعه موردی: (شهر اردبیل). پایان نامه کارشناسی ارشد. به راهنمایی دکتر فریبا اسفندیاری. دانشگاه محقق اردبیلی، گروه جغرافیا.
وزیرپور، شب بو و رضایی، علی‌اکبر؛ 1393. توانمندسازی شهروندان و رابطه آن با افزایش تاب آوری شهری و مشارکت عمومی در مدیریت بحران زلزله در تهران. پنجمین کنفرانس بین المللی مدیریت جامع بحران‌های طبیعی (INDM-2014). صص 361-335.
Ainuddin, S., & Routray, J. K. (2012). Community resilience framework for an earthquake prone area in Baluchistan. International Journal of Disaster Risk Reduction, 2, 25-36.
Bruneau, M. (2004). Framework to quantitatively evaluate and enhance the seismic resilience of communities. 13th Word Conference on Earthquake Engineering, Vancouver, Canada, 733-752.
Cutter, S. L. (2008). A place-based model for understanding community resilience to natural disasters. Global Environmental Change, 18, 1-9.
Davis, I., & Izadkhah, Y. (2006). Building resilient urban communities. Article from OHI, 31(1), 11-21.
Mayunga, J. S. (2007). Understanding and applying the concept of community disaster resilience: A capital based approach. A draft working paper prepared for the summer academy for social vulnerability and resilience building, 22 - 28 July, Munich, Germani, 1, 1-16
Mitchell, T., & Harris, K. (2012). Resilience: A risk management approach. Overseas Development Institute, 1-7.
Ostovar Izadkhah, Y. (2012). Concepts and models of resilience in natural disasters. Journal of Crisis Management and Prevention, 2(2), 145-153.
Rattien, S. (1990). The role of media in hazard mitigation and disaster management. Paris: Disaster Press.
Rose, A. (2004). Defining and measuring economic resilience to disasters. Disaster Prevention and Management, 13, 307-314.
UN/ISDR. (2005). Hyogo framework for 2005-2015: Building the resilience of the nations and communities to disasters. World Conference on Disaster Reduction 18-22 January, Kobe, Hyogo, Japan. 1-25.
Weichselgartner, J., & Kelman, L. (2014). Geographies of resilience: Challenges and opportunities of a descriptive concept. Progress in Human Geography, 39(3) 1-19.
)
ارسال نظر در مورد این مقاله