در این پژوهش داده های سالانه مبتلایان به بیماری مالاریا و داده های روزانه و سالانه رطوبت و بارش طی دوره آماری (2010-1991) مورد استفاده قرار گرفته و داده های ارتفاع ژئوپتانسیل سطح 850 هکتوپاسکال و داده های تراز دریا محدوده 0 تا 80 شمالی و 0 تا 120 شرقی بعنوان داده های جو بالا بررسی شده است. به کمک تحلیل خوشه ای مکانی چهار الگوی اصلی فشار تراز دریا و چهار الگوی ارتفاع ژئوپتانسیل شناسایی گردیده است. نتایج حاصل نشان می‌دهد که بین میزان رطوبت سالیانه و آمار سالانه مبتلایان به بیماری با توجه به مقدار همبستگی (p-value) حاصل در ایستگاه چابهار (026/0) رابطه معناداری وجود دارد. بررسی ها نشان داد تقریبا در تمام االگوها یک کم فشار بر روی هند و پاکستان مستقر است که ترافی از آن به جنوب شرق ایران کشیده می شود. بررسی کانون های نفوذ رطوبت به منطقه نشان داد که رطوبت دریای عرب و دریای عمان بعد از گذر از هندوستان با رطوبت موجود بر روی خلیج بنگال ترکیب شده و در یک چرخش بزرگ از حاشیه جنوبی رشته کوه های هیمالیا به سمت غرب و منطقه مورد مطالعه کشیده می شود.
طاوسی, تقی, خسروی, محمود, & حسین آبادی, نسرین. (1392). نقش سامانه موسمی در تشدید بیماری مالاریا در جنوب استان سیستان و بلوچستان با تاکید بر شهر چابهار. جغرافیا و مخاطرات محیطی, 2(3), -. doi: 10.22067/geo.v0i0.18967
MLA
تقی طاوسی; محمود خسروی; نسرین حسین آبادی. "نقش سامانه موسمی در تشدید بیماری مالاریا در جنوب استان سیستان و بلوچستان با تاکید بر شهر چابهار", جغرافیا و مخاطرات محیطی, 2, 3, 1392, -. doi: 10.22067/geo.v0i0.18967
HARVARD
طاوسی, تقی, خسروی, محمود, حسین آبادی, نسرین. (1392). 'نقش سامانه موسمی در تشدید بیماری مالاریا در جنوب استان سیستان و بلوچستان با تاکید بر شهر چابهار', جغرافیا و مخاطرات محیطی, 2(3), pp. -. doi: 10.22067/geo.v0i0.18967
VANCOUVER
طاوسی, تقی, خسروی, محمود, حسین آبادی, نسرین. نقش سامانه موسمی در تشدید بیماری مالاریا در جنوب استان سیستان و بلوچستان با تاکید بر شهر چابهار. جغرافیا و مخاطرات محیطی, 1392; 2(3): -. doi: 10.22067/geo.v0i0.18967
)
ارسال نظر در مورد این مقاله